Gwałt – poza obrażeniami fizycznymi – powoduje też piętno psychiczne. Ofiary nie są w stanie uwolnić się od niego do końca życia. Dlatego to tak ohydne i potworne przestępstwo.
O swojej historii opowie nam Juliet, której życie w ciągu chwili zmieniło się i już nigdy nie będzie takie samo. Ta silna, odważna i pewna siebie kobieta długo po gwałcie zastanawiała się, jak przetrwać każdy kolejny dzień, płakała, stała się zamknięta, wystraszona, niepewna. Juliet nie była w stanie zidentyfikować sprawcy. Czy mimo to, nowoczesne techniki pozwolą na jego ujęcie i skazanie?
W Wielkiej Brytanii co 6 minut dochodzi do gwałtu. W Manchesterze istnieje Saint Mary's – Centrum zgłoszeń napaści seksualnych. W 2012 roku zgłoszono tam 1209 gwałtów! Ofiary trafiają tu skierowane przez policję, a co szósta – samodzielnie, „z ulicy". Najstarsza miała 96 lat, najmłodsza... 3 tygodnie. Nawet dla pracowników St.Marry's jest to szokujące.
W Centrum zabezpiecza się dowody gwałtu, tu odbywają się przesłuchania ofiar – zawsze nagrywane, by zaoszczędzić traumy powtarzania zeznań w przyszłości. Centrum zapewnia wsparcie psychologów w trakcie i po zakończeniu śledztwa. Z badań wynika, że na cięższą depresję cierpią osoby zgwałcone przez kogoś z rodziny lub znajomych. To 50% wszystkich zdarzeń. Najgorzej, jeśli do gwałtu doszło w domu; wtedy ofiary nie znajdują azylu, do którego mogą uciec i przeżyć traumę by ją pokonać. Dowiemy się także, że część ofiar to mężczyźni.
Do Saint Mary's wpływają też zgłoszenia, które w trakcie śledztwa uznaje się za fałszywe pomówienia. Wbrew pozorom to tragiczne przypadki, bo aresztowanie pod zarzutem gwałtu jest dla osoby niewinnej potwornym przeżyciem. Piętno „sprawca" boli tak samo jak piętno „ofiara".
Zwiastun "Na tropie gwałcicieli"